Na bijna een jaar voorbereiding is het dan eindelijk zover: we gaan op veldwerk om data te verzamelen voor de PhD!

Voor een maand laat ik Hamilton achter me en verhuis ik naar het marien laboratorium in Leigh. Kort gezegd de meest paradijselijke locatie waar ik ooit gewerkt/gewoond heb. Vanuit mijn slaapkamerraampje kijk ik uit over de blauwe oceaan en de golven die opspatten tegen de rotsen van het nabijgelegen eiland. Het leven op deze afgelegen plek is geheel anders dan in Hamilton. De onderzoekers en studenten die hier werken vormen een belangrijk onderdeel van de populatie in het kleine dorpje en wanneer we op de eerste avond naar de kroeg gaan vraagt de barman meteen hoe het met het onderzoek gesteld staat terwijl hij ons een koude limonade toereikt. Buiten op het terras leer ik de ander PhD studenten en onderzoekers kennen. Het voelt als een hechte familie, samengebracht door een passie voor mariene biologie en de afgelegen plek. Vrienden maken gaat gemakkelijk en ik voel me al snel thuis.

Alex studeert aan Auckland University en helpt me de eerste week met mijn veldwerk. Iedere dag gaan we vroeg op pad om tijdens laagtij te kunnen werken. De gehele dag meten we mangroves op in Whangateau harbour en verzamelen we sedimentmonsters. We werken 7 dagen op een rij en iedereen kijkt ons vreemd aan als we op de zondag onze auto weer volladen om het veld in te gaan. De Nieuw-Zeelanders zijn echte 9-5 mensen. In het weekend werken gebeurt eigenlijk niet. Maar wij gaan lekker door. Tijd om de omgeving te verkennen is er nog niet. Maar gelukkig is er na 10 dagen werken toch een lang weekend gepland waarop mijn vrienden uit Hamilton even op bezoek komen. We hebben sinds kort een busje tot onze beschikking en zodra de witte Toyota Hiace het terrein op komt rijden en mijn vrienden uitstappen en de surfboards en wetsuits worden uitgestald ben ik dit leven toch wel even heel erg dankbaar. We're living the dream, denk ik bij mezelf....

Het hele weekend lang genieten we van de zon, ontdekken we snorkelend het mariene reservaat en gaan we surfen, vissen en klimmen. Zodra de avond valt verplaatsen we ons naar een ander reservaat waar we met onze roodgekleurde lampen op zoek gaan naar de bedreigde en beroemde kiwivogels! In stilte lopen we door de jungle en proberen we het geluid van een scharrelende kiwi te onderscheiden van het geruis van de wind. De maan en de sterren verlichten het pad door de bladeren van de bomen en overal om ons heen weerklinkt het geluid van tropische vogels. Zodra we iets horen klikken we onze hoofdlampen aan en gaan we op zoek naar de oorsprong van het geluid. Na een uur heeft Tian dan toch een kiwi gevonden! Hij zit lekker te eten in het gras naast het pad en we kunnen super dichtbij komen om het beestje goed te bekijken. T'is een hele leuke vogel: een bol met twee stokjes als poten, ronde vriendelijke oogjes en een lange snavel waarmee hij zijn eten uit het gras weet te vissen. Tevreden en trots met onze vondst klikken we na een tijdje onze lampen weer uit en wandelen we naar de bus.

Het weekend vliegt voorbij en te snel is het maandag en zie ik de bus met een beetje pijn in mijn hart weer van het erf van het laboratorium verdwijnen en ben ik weer alleen in het paradijs. Ik zou hier best wel willen wonen bedenk ik me...