15 mei... ohjee het is lang geleden dat ik jullie een update van het leven heb gegeven!

Over de afgelopen maanden is er toch wel het een en ander gebeurd aan deze kant van de aardbol: op 1 juni heb ik mijn onderzoeksvoorstel gepresenteerd en nu ben ik officieel begonnen met mijn PhD (!), de winter deed zijn intrede in het land en ik ben erachter gekomen hoe slecht de huizen hier geïsoleerd zijn, veel van mijn exchange vrienden zijn weer terugverhuisd naar hun vertrouwde thuisland en ik kwam erachter dat mijn ex ook in Nieuw-Zeeland werkt(!why him...of all people!). Weekenden vol klim en surfavonturen worden ingeruild voor regenachtige dagen die gespendeerd worden in een knus cafeetje met een warme kop koffie in onze handen en een bordspel op tafel. Ook is er ineens tijd voor huisfeestjes, roadtrips naar de boulderhal in Auckland en naar Rotorua om in een natuurlijke hotspring te kunnen chillen met een cider in de hand en goed gezelschap. Nieuw-Zeeland biedt outdoor activiteiten voor ieder weertype: als de zon schijnt zijn er paradijselijke stranden en rotspartijen om te ontdekken, als het regent zijn er grotten en hotsprings en in de sneeuw is er genoeg te skiën (maar niet voor mij haha, ik houd niet van skiën). En zo vliegen de laatste twee maanden van mijn eerste halve jaar toch voorbij. En dan is het ineens tijd om weer in het vliegtuig te stappen naar Zuid-Korea. Een reis waar ik het afgelopen halve jaar naartoe geleefd heb, het moment waarop Mariekje en ik weer herenigd zijn! Wat was dat een mooi moment.

Na 2 volle dagen reizen van Hamilton naar Auckland, naar Seoul en een laatste vlucht naar Jeju-Do Island bevind ik me in ons knusse hostelkamertje. De kamer is een grote bende met al Mariekes spullen en ik voel de tranen van blijdschap opborrelen bij het zien van haar roze slippers voor de deur. Ze is gewoon hier! Ik stap onder de douche om het reiszweet van me af te spoelen en maak een kop thee. Marieke is nog aan het genieten van haar gebarentaal conferentie, de hele reden dat we op deze vreemde plek afspreken. En dan een half uur later komt ze door die deur en vliegen we elkaar in de armen. We drukken even op elkaars armen om er zeker van te zijn dat de ander wel écht is en kunnen allebei niet stoppen met lachen. Ik vecht tegen de tranen. Wat heb ik haar gemist. Na een half jaar wekelijks videobellen is het zo ontzettend fijn om weer bij elkaar te zijn! Allebei uitgeput, zij van een lange dag op de conferentie en ik van de reis, ploffen we op ons bed. Maar ondanks onze moeheid kletsen we nog tot in de kleine uurtjes voordat we uiteindelijk allebei onze ogen sluiten en in slaap vallen.

De volgende ochtend lopen we samen naar de conferentielocatie en kopen we wat noedels voor ontbijt bij de lokale convenience store. Die convenience stores hier zijn wel een ding. Buiten staan een aantal picknickbanken en binnen is kokend water en een magnetron om je noedels op te warmen. Ook zijn de Koreanen ontzettend fan van ijskoffies in allerlei verschillende smaken. Je kunt een beker met ijs kopen en een zakje met een of andere random smaak ijskoffie voor 2500 won (€1,50). En ondanks dat het er allemaal super chemisch uitziet, smaakt het niet verkeerd! Voor ongeveer €3,00 hebben we 2 porties noedels en 2 bananen waarmee we ons naar de conferentie begeven. Marieke weet me naar binnen te sneaken voor de eerste presentatie sessie over Koreaanse gebarentaal. Ik luister geboeid naar hoe de dovencultuur in Zuid-Korea in elkaar zit en na de sessie neem ik afscheid van Marieke en loop weer richting het hostel.

Buiten regent het constant en ik snap nu wel dat slippers en crocks het favoriete schoeisel zijn van de locals. Je voeten worden toch nat, en met die slippers krijgen ze tenminste nog wat lucht. En ik maar denken dat ik het regenachtige koude Nieuw-Zeeland in zou ruilen voor tropische zonneschijn. Haha, nee hoor, het is moessonseizoen in Zuid-Korea... heel veel regen dus! De de-humidifier in onze kamer vangt zo'n 5 liter water op uit de lucht gedurende 1 nacht, de zuurstof is maar schaars als je buiten loopt, en je haar doet van allerlei dingen die het nooit eerder gedaan heeft. Ik besluit om weer even een tussenstop te maken bij de CU om een ijskoffiesmaakje uit te proberen voordat ik langs het strand terug naar onze kamer loop. Ik zie de golven steeds verder de baai inkomen nu het langzaam vloed wordt. Sommige mensen lopen over het strand richting de waterrand met netten in hun handen. Het inkomende water moet ook wat vissen met zich meebrengen. Ik tuur naar de grijsgrauwe lucht en de golven, op een goede dag zou je hier best kunnen surfen! Hopelijk last de moesson een keertje een pauze in zodat we ook even van een stranddag kunnen genieten.