Heej allemaal,

Het schooljaar is hier ondertussen helemaal begonnen en mijn bijbaantje als studentassistent voor het vak aardwetenschappen wordt steeds drukker. Iedere dinsdag spendeer ik de hele dag met mijn studentjes in het lab en leren we over het Nieuw-Zeelandse landschap. We hebben het over de vele vulkanen, rivieren en invloeden van de oceaan die het eiland gevormd hebben. En na al die theorie op de uni gaan we ook een dag het veld in om bodemlagen te bekijken en over het strand te wandelen om duinerosie en rip currents te spotten. Met een enorme schoolbus scheuren we over de gravelwegen naar Raglan op een zonnige zondag. Toch fijn, dat je dan betaald krijgt om over het strand te wandelen en met studenten naar de golven te turen. Maar nu hoor ik jullie al denken: 'Een excursie op een ZONDAG? Die Nieuw-Zeelanders moeten wel hele harde werkers zijn....'

Maar dat is absoluut niet het geval. Het schooljaar is nog geen 1,5 maand begonnen of er is alweer sprake van 2 weken Paasvakantie. Ook ik had toen een lang weekend van niet 4 maar 5 dagen, want dinsdag hoefde je vooral niet naar kantoor te komen. Iedereen om me heen had al plannen gemaakt voor dat lange weekend: de exchange studenten trokken voor de twee weken naar het Zuidereiland of naar meer exotische plaatsen zoals Thailand..., Cody ging op bezoek bij zijn familie in Australië en ook mijn huisgenoten vertrokken richting huis. Ik had bedacht dan maar wat extra tijd in de PhD te steken en misschien ergens een mooie wandeling te maken, tot Neka (mijn huisgenootje) me uitnodigde om met haar mee te komen naar haar ouders in Kaeo (noordwaarts van Auckland).

Ik besloot een gokje te wagen en sprong bij haar in de auto voor de 7-uur durende ritnaar het noorden. Haar ouders wonen op een boerderij in een prachtig zelfgebouwd houten huis met hoge ramen. Het leek op een soort berghut zoals we die in de Alpen hebben. Het leven op de boerderij deed me weer een beetje denken aan thuis. Overdag is iedereen buiten: dieren voederen, honden uitlaten, fruit en groenten oogsten, paarden trainen of het bos in voor de jacht op possums (een plaag in NZ). Tussen de werkzaamheden door dronken we koffie met de eindeloze stroom aan familiebezoek en 's avonds aten we met z'n allen een heerlijk maaltje met ingrediënten van het land. Op de zaterdag hadden Neka en ik even de tijd om de omgeving te verkennen en een paar mooie strandwandelingen te maken. Northland lijkt best wel wat op de Coromandel, waar ik de weekend ervoor was gaan klimmen en surfen. Blauw zeewater in prachtige estuaria, zeilboten en steile rotskusten met daarbovenop het groen van de jungle. Tijdens het weekend werd Ik helemaal opgenomen in Neka's familie en was toch wel sip toen het weer tijd was om naar Hamilton terug te keren en de rust van het platteland achter me te laten.

Ook voor het weekend na het Paasweekend zijn er weer grootse plannen gemaakt. Cody is terug van Australië en samen met Fede zijn we gaan klimmen in een prachtige geïsoleerde baai aan het Taupo meer. Om in de baai te komen moet je 10km wandelen met kampeer- en klimspullen op je rug. Maar de routes en het uitzicht op mt Tongariro zijn prachtig! De hele dag hebben we gemultipitcht en 's avonds gezellig gekletst met andere klimmers onder het genot van een wijntje aan het strand. Na een tweede lange multipitch op de zondag was de wandeling terug naar de auto een tegenvaller. Met een muziekje aan om de moed erin te houden en de sterren aan de hemel marseren we terug over de eindeloze slingers van het mountainbikepad. Vandaag (maandag), kunnen we nog nagenieten van de spierpijn. Mijn collega's zijn niet eens meer verbaasd wanneer ik stijfjes opsta vanaf mijn bureaustoel en me met een soort verkrampt loopje naar de koffiemachine begeef. Zij weten allang dat ik iets te veel tijd op een rotswand spendeer en misschien iets te weinig achter mijn bureau....

Met mijn koffietje in de hand droom ik alweer over volgend weekend (alweer een lang weekend haha...). Dan gaan we mt Ruapehu (Tongariro) en mt Taranaki beklimmen!